به گزارش ملت ایران به نقل از خبرآنلاین، در روی زمین، خط برفی جایی است که در تمام طول سال برف و یخ بر روی سطح زمین وجود دارد. در فضا اما، برف جایی وجود دارد که ترکیباتی همانند آب یا مونوکسید کربن بر روی ذرات بسیار ریز گرد و غبار در صفحه ای از مواد احاطه کننده ستارگان جوان یخ می زند. دلیل این که مرزهای یخی در کیهان این قدر اهمیت دارند این است که اختر شناس ها بر این باورند که آنها در تشکیل سیاره ها نقش دارند.

به گفته یکی از نویسندگان این مقاله به نام جفری بلیک؛ که یک اختر شیمی دان در انستیتو صنعتی کالیفرنیا در پاسادنا است؛ صفحه ماده ای که یک ستاره جوان را احاطه می کند حاوی بلوک هایی از سیارات بالقوه است که پیش سیاره نامیده می شوند. در طول زمان، برخوردهای بین ذرات گرد و غبار (که به اندازه ذرات دانه های پودر هستند) ، می تواند تدریجا منجر به تشکیل سیاره ها شود. اما او به این نکته هم اشاره کرده که چسبنده بودن این گرد و غبار ها می تواند به سرعت یافتن فرایند کمک کند.

بلیک می گوید: «تصور کنید که مقادیری سنگ و ماسه داشته باشید، اگر شما دو قطعه سنگ سخت و صخره ای را به یکدیگر بکوبید، آنها از هم دور می شوند. اما اگر شما این دانه های ماسه را بگیرید و انها را با آب و یا چیزهایی چسبناک بپوشانید، به یکدیگر می چسبند. این بخشی از دلیل اهمیت بسیار زیاد این خطوط برفی است» . یخی که در این نواحی تشکیل می شود، کمک می کند تا دانه های این گرد وغبارها به یکدیگر بچسبند و اجسام بزرگتری تبدیل شوند.

گم شده در سر و صدا
خط برفی مونوکسید کربن که گزارش آن در این هفته توسط بلیک و همکارانش در ژورنال ساینس منتشر شده، در اطراف یک ستاره جوان به نام TW-نهر تشکیل شده که فاصله آن از زمین ۱۷۵ سال نوری است. این اولین مدرکی است که ستاره شناسان از چنین ساختارهایی در اطراف ستارگان نوپا به دست آورده اند.

دانشمندان از سال ۲۰۰۹/۱۳۸۸ سعی داشته اند که مدرک مستقیمی از وجود این خطوط برفی بدست بیاورند. ساختار خاص این صفحات سبب ناموفق بودن تمام تلاش ها شده و آنها را از دید پنهان نگاه داشته بود.

سطح این صفحات برای یخ زدن مونو اکسید کربن خیلی داغ است. و دما وقتی کاهش می یابد که شما در قسمت درونی این دیسک فرو می روید و مونوکسید کربن می تواند بر روی دانه های این ماسه ها یخ بزند. اما گاز مونوکسید کربن به شدت درخشان است و مانع از دیده شدن هر گونه نشانه ای از وجود خطوط برفی می شود.

اختر شناسی از مرکز اخترفیزیک هاروارد- اسمیتسونیان در کمریج ماساچوست به نام چونهوا کی، که رهبری این پژوهش را بر عهده داشته، می گوید که در عمل، خطوط برفی مونوکسید کربن در پوشش بزرگی از گاز مونوکسید کربن دفن می شوند.

برف خوش قلق
بنابراین کی، بلیک و همکارانشان راه حلی برای غلبه بر این مشکل یافتند، ترکیبی به نام دیازنیلیوم که آن هم بسیار درخشان است، اما فقط در جایی یافت می شود که مونوکسید کربن یخ زده موجود باشد.

فرکانس تابش این ماده با مونواکسید کربن متفاوت است و این به محققین امکان می دهد دیازنیلیوم را از غباری که دیسک را احاطه کرده است، تمییز دهند. حضور این ماده ثابت می کند که مونوکسید کربن در حالت منجمد خود حضور دارد، که خود بیانگر وجود خطوط برفی مونوکسید کربن در اطراف ستاره است.

کی فکر می کرد که در بهترین حالت، این کار یک لکه را نزدیک جای خطوط برفی نشان خواهد داد، اما خودش می گوید: «نتیجه این شد که به طور کاملا واضح دیده شود؛ این یک حلقه کامل است» . او اشاره کرد که این داده ها اصلا بدقلقی نداشتند.

حال او دیگر نمی تواند برای تنظیم مجدد آرایش تلسکوپ رادیویی آلما بر روی صفحه های اطراف ستارگان جوان دیگر برای جستجو در خطوط برفی مونوکسید کربن صبر کند. او همچنین مشتاق است تا ببیند که ایا ترکیبات دیگری هستند تا حضور رگه های اب یخ زده و یا متان یخ زده را نشان دهند؟

به گفته کی شناسایی وجود خطوط برفی ناشی از وجود یخ، بسیار مفید خواهد بود. وی افزود که محققین فکر می کنند که رگه برف آبی سیارات خاکی را از سیارات گازی جدا می کند.

او می گوید: «پیدا کردن این خطوط برفی راهبردها و یا نقاط شروع جایی را به ما می دهند که این سیارات و ترکیبات تشکیل دهنده شان تشکیل می شوند» .